ماه رمضان، ماه نبوت است و ماه شعبان، ماه امامت. ماه رمضان، لیله القدر دارد و ماه شعبان، شب نیمه شعبان دارد كه تالي لیله القدر است. ماه رمضان مبارك است؛ براي اینكه لیله القدر (دارد) و ماه شعبان مبارك است؛ براي اینكه نیمه شعبان دارد.

ماه رمضان مبارك است؛ براي اینكه نزول وحي در او شده است یا به عبارت دیگر، معنویت رسول خدا وحي را نازل كرده است و ماه شعبان معظم است؛ براي اینكه ماه ادامه همان معنویات ماه رمضان است. این ماه مبارك رمضان جلوه لیله القدر است كه تمام حقایق و معاني در او جمع است و ماه شعبان، ماه امامان است كه ادامه همان است.

در ماه مبارك رمضان، مقام رسول اكرم- صلي اللَّه علیه و آله و سلم- به ولایت كلي الهي بالاصاله تمام بركات را در این جهان بسط داده است و ماه شعبان كه ماه امامان است؛ به بركت ولایت مطلقه، به تبع رسول اللَّه همان معاني را ادامه مي‏دهد.

پس ماه رمضان ماهي است كه تمام پرده‏ها را دریده است و وارد شده است جبرئیل امین بر رسول خدا و به عبارت دیگر، وارد كرده است پیغمبر اكرم جبرئیل امین را در دنیا، و ماه شعبان ماه ولایت است و همه این معاني را ادامه مي‏دهد.

ماه رمضان مبارك است كه قرآن بر او وارد شده است و ماه شعبان مبارك است كه ادعیه ائمه- علیهم السلام- در او وارد شده است. ماه مبارك رمضان (است) كه قرآن را وارد كرده است.

قرآن مشتمل بر تمام معارف است و تمام ما یحتاج بشر است و ماه شعبان، كه ماه امامان است، ادامه همان حقیقت است و همان معاني در تمام دوره‏ها. آن چیزي كه در قرآن به طور اسرار است، در ادعیه ائمه ما به طور اسرار است.

* از بیانات امام خمینی (ره) در جمع گروهي از مسوولان نظام (25 فروردین 1366)

فراهنگ**1003**